Wilk – człowiek dzielił przez tysiąclecia z wilkami te same terytoria łowieckie, aż w końcu udomowił go. Wizerunek dzikiego towarzysza polowań obrastał przez ten czas w bajki, opowieści i mity.
Wilk jako wieloznaczny symbol jest obecny we wszystkich mitologiach światowych. W opowieści gminnej ukazywany jest jako istota gwałtowna i silna, siejąca postrach i niestroniąca od terroru. Watahy wilcze to jedne ze skuteczniejszych oddziałów bojowych w przyrodzie.
Wilk w mitologii nordyckiej jest istotą ze wszech miar poważaną. Mówi się o nim jako o lojalnym towarzyszu. Podpatrując wilki, ludzie korzystali z ich doświadczenia łowieckiego. Doceniali spryt i inteligencję.
Dwa wilki o imionach Freki i Geri towarzyszą zwykle Odynowi. Wykonywały tę samą pracę co Odynowe kruki. Zbierały wieści, podróżując przed bogiem i powracając do niego z informacjami o tym, co napotkały. Dzięki nim Odyn znał najlepsze tereny do polowań. Wilki także uczestniczyły w bitwach, a na koniec razem z Walkiriami znosiły poległych z pola bitwy.
