Symbole Słowiańskie

W każdej historii wierzeń zamierzchłych kultur istnieją elementy graficzne, związane z obrzędami i postaciami bogów. Są to symbole. Na przestrzeni wieków ewoluowały wraz z rozprzestrzeniającą się falą ludzkiej migracji. Traktując temat syntetycznie, możemy zaobserwować wiele podobieństw w systemach wierzeń sąsiadujących ze sobą, ale także dość odległych w przestrzeni i czasie.

Symbole słowiańskie zaliczają się do ogromnej grupy systemu wierzeń indoeuropejskich.

Do odkrytych i najbardziej znanych symboli słowiańskich zaliczamy:

− Kołowrót − najszerzej rozpowszechniony znak. Inne nazwy to: Swarzyca, Swarga, Świąszczyca, Świarga, Świara. Symbolizował Słońce. Często umieszczany w miejscach pochówku, jako substytut doczesności w perspektywie życia wiecznego. Źródłosłów słowa wywodzi się sanskrytu i oznacza − dawca dostatku.

− Ręce Boga − symbol boskiej opieki. Rozbudowany graficznie element wierzeń związany z tradycją funeralną. Najsłynniejsze jego przedstawienie z terenów polski pochodzi z popielnicy znalezionej w grobowcu w okolicach Łodzi. Często zdobiący również totemy plemienne.

− Znak Peruna − symbol należący do przewodnika panteonu bogów słowiańskich i zarazem gromowładnego boga wojowników. Najstarsze są w formie sześciokąta z trzema prostymi łączącymi sąsiednie kąty figury. Umieszczany na domostwach miał chronić je przed piorunem. Do dziś spotykany w formie tak zwanej rozety podhalańskiej lub karpackiej. Mieszkańcy tych rejonów kraju pieczętują nim domostwa u zwieńczenia dachu.

− Lunula − symbol kobiecy. Ukazuje leżący na boku sierp Księżyca. Był znakiem pełni. Pełni kobiecości i płodności. Zapewniał powodzenie w kontynuacji rodu. Nazwa odnosi się do starosłowiańskiej nazwy księżyca, której echa brzmią jeszcze w niektórych językach − ros. łuna (луна).

− Znak Welesa − tzw. rogaty trójkąt. Należał do boga świata podziemi. Wywodzi się z jego początkowego przeznaczenia i atrybutów. Weles był opiekunem bydła rogatego oraz kontaktów handlowych. Z czasem został odpowiedzialny za czarną magię, aż w końcu za świat zmarłych.