Skarabeusz − gatunek północno-afrykańskiego chrząszcza. Czarny o metalicznym połysku. Dla Egipcjan święty żuk symbolizował Słońce i jego codzienną wędrówkę. Był żywym symbolem odrodzenia. W początkach kultury egipskiej, kiedy rodziły się podwaliny mitologii uosabiał bóstwo o imieniu Chepri. Pierwszego z bogów, którego uważa się za stwórcę panteonu egipskich bóstw.
Skarabeusz należał do najczęściej znajdowanego symbolu grobowego. W postaci rytów w kamieniu i okazów biżuterii, a także sztuki zdobniczej. Znajdowano w grobowcach przedmioty w kształcie skarabeuszy wykonane z metali szlachetnych, terakoty szkliwionej lub kości słoniowej.
Skarabeusz dla Egipcjan pełnił funkcję amuletu używanego za życia i ofiarowanego zmarłemu na drogę w zaświaty. Naszyjniki i pierścienie ze skarabeuszem produkowane były masowo i używane przez ludność Egiptu na wszystkich szczeblach drabiny społecznej. Był symbolem szczęścia.
W wiekach średnich Egiptu urzędnicy używali pieczęci ze skarabeuszem do pieczętowania dokumentów i korespondencji.
