Znak Welesa − wyglądem swym przypomina trójkąt równoramienny stojący na wierzchołku, z którego wychodzą oba równe ramiona. Figura w jednej trzeciej wysokości od góry jest przecięta poprzeczką łączącą ramiona i zamykająca oddzielony od całości trójkąt równoboczny. Podstawa trójkąta głównego przesunięta została poniżej w kierunku poprzednio opisanej linii. Tak powstaje znak do złudzenia przypominający głowę dorodnego byka.
Znak Welesa opisuje znaczną część historii zmian postaci bóstwa. Wiele z faktów dotyczących boga podziemnego świata znajduje się w słowiańskim micie o stworzeniu świata. Micie barwnym, choć nieco infantylnym.
Znak Welesa opisuje atrybuty pierwszych umiejętności bożka. U zarania był on opiekunem stad rogacizny. I nazywany − skotij (starosłowiański). Stąd wniosek, że prawdopodobnie postać boga wyrosła w okresie rewolucji neolitycznej, kiedy to ludzie zmienili swój porządek społeczny i z gromad łowiecko-zbierackich przedzierzgnęli się w krótkim czasie w kultury rolniczo-pasterskie.
Bóg opiekujący się najcenniejszą częścią dobytku był potrzebny i zasługiwał na szacunek.
